Poniżej znajdą Państwo zarys możliwości związanych z odliczaniem wydatków poniesionych na zakup paliwa w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą aktualny zarówno na gruncie rozważań dotyczących spółki cywilnej, spółek handlowych jak i jednoosobowej działalności gospodarczej.
Pomniejszenie podatku dochodowego
W pierwszej kolejności należy poruszyć kwestię zaliczania przedmiotowych wydatków w koszt uzyskania przychodu na gruncie ustaw o podatku dochodowym. Wydatki zakwalifikowane jako koszty pozwalają bowiem obniżyć dochód podatnika (dochód to przychód pomniejszony o koszt uzyskania przychodu), na podstawie którego oblicza się stawkę podatku. Jeśli zatem pojazdy samochodowe zostaną wniesione przez Wspólników do spółki jako wkład lub też zostaną nabyte w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem będą stanowiły środki trwałe przedsiębiorstwa, tona gruncie ustaw o podatku dochodowym możliwe jest dokonywanie pełnych odliczeń cen paliw brutto oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych. W tym przypadku nie ma też konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (tzw. „kilometrówki”), ani jakichkolwiek zestawień związanych z poniesionymi wydatkami eksploatacyjnymi. Konieczne jest jedynie księgowanie faktur za dokonany zakup.
Pomniejszenie podatku od towarów i usług (VAT)
Stosownie do art. 4 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym z dnia 16 grudnia 2010 r. (Dz. U. z dnia 27 grudnia 2010 r.) w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (od 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1. Po 31 grudnia 2012 zakaz powyższy znajdzie się w ustawie o podatku od towarów i usług. Reasumując – podatnik nie może obecnie dokonać odliczenia VAT od paliw płynnych.
Co gdy samochód nie stanowi własności przedsiębiorstwa?
Na gruncie ustaw podatkowych środki trwałe to te środki, które stanowią własność lub współwłasność podatnika, są nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane są przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze. Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. W chwili obecnej stawka za 1 km przebiegu wynosi dla samochodu osobowego: a) o pojemności skokowej silnika do 900 cm3 – 0,4894 0,5214 zł, b) o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3 – 0,7846 0,8358 zł.
W celu ustalenia zatem faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd – dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za 1 km przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane.
Możliwym jest zatem skuteczne wliczanie w koszty i korzystanie z prywatnych samochodów, nie stanowiących mienia przedsiębiorstwa, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dopuszczalne wysokości odliczanych kwot nie są jednak nieograniczone. W celu właściwego oszacowania kosztów należy pomnożyć liczbę kilometrów faktycznie przejechanych przez stawkę za 1 km przebiegu. Także w tym przypadku odliczeń dokonuje się jednak na podstawie otrzymanych faktur. „Kilometrówka” wskazuje jedynie górną granicę możliwego odliczenia. Jeśli zatem dokonane wyliczenia na podstawie prowadzonej ewidencji wskazywałyby kwotę wyższą, zaś posiadane dowody księgowe opiewałyby na kwotę niższą, możliwe będzie jedynie odliczenie odpowiednio udokumentowanej księgowo kwoty. Pamiętać także należy, że Urząd Skarbowy może także żądać dodatkowych wyjaśnień zmierzających do ustalenia czy pojazd wykorzystywany był bezpośrednio w celu osiągnięcia przychodu, np. dojazd do siedziby klienta, przewóz towaru itp. W kwestiach niejasnych warto pamiętać o możliwości wystąpienia z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego.
Ustawa z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. z dnia 27 grudnia 2010 r.)